| Pleasen mag als iedereen er blijer van wordt… wat denk jij? |
| Ik kan het weten want ik ben een vrouw die pleasen bijna tot kunst had verheven. Tot ik ontdekte dat ik iedereen blij maakte maar zelf stijf van stress stond. Dat vroeg om zelfonderzoek, want tot dan toe had ik er nog nooit over nagedacht. Het werd zo vanzelfsperkend! Volgens de geleerden zijn er drie reacties op stress of (dreigend) gevaar: vluchten, vechten of bevriezen. Ik ben het daar niet mee eens. Er is nog een reactie waar eigenlijk nooit over wordt gesproken. Pleasen! Dit is namelijk wat ik om me heen zie. Vooral vrouwen zijn er goed in. Ik ook! Pleasen is een primitieve reactie op het gevoel dat je even niet veilig bent. Of dit nu reëel is of alleen in je gedachten, dat maakt geen enkel verschil. Jouw brein zorgt ervoor dat je alert bent en klaar voor actie om het gevaar te bevechten of te ontwijken. Mijn ervaring is dat ontwijken niet hoeft te betekenen dat je op de vlucht slaat. Je hebt het vast wel eens herkend bij kleine kinderen. De ouder is boos en het kind probeert de aandacht af te leiden door grappig te doen, iets liefs te zeggen, een tekening te maken, enz. . Door te zorgen dat de ander tevreden en relaxed is heb jij je veiligheid weer terug. Althans dat hoop je. Dit zie ik in werksituaties, in gezinssituaties en in partnerrelaties. Het is vaak heel subtiel en het zit er dus al jong in. Volwassenen maken geen tekeningen meer maar proberen de situatie weer oké te krijgen door de ander tevreden te stellen. Door nog harder te werken, je onderdanig op te stellen, de ander te ontlasten, prikkels weg te houden of het boetekleed aan te trekken. Je doet alles om te zorgen dat de ander, je baas, je collega, je partner, je kind weer relaxed is en zet je eigen behoeftes aan de kant. Dan is de situatie weer veilig. Je (re)actie heeft verschillende oorzaken: Ten eerste is er het reptielenbrein. Dit deel van ons brein heeft nog steeds de zelfde informatie als uit de tijd dat we jagers en verzamelaars waren. Mannen gingen op jacht en versloegen vijanden. Vrouwen baarden kinderen en zorgden voor harmonie in de groep. Ha! Mijn reptielenbrein vertelde dus dat ik verantwoordelijk was om iedereen tevreden te houden. En ik maar denken dat ik het zelf was die zo vredelievend was. Ten tweede is er mijn opvoeding. Mijn moeder was behoorlijk conflict vermijdend, een rolmodel bij uitstek als het gaat om pleasen. Ik leerde al vroeg dat zorgzaam en gehoorzaam zijn een stuk veiliger was dan herrie schoppen. Ten derde … weer die hormonen! Zodra je hersenen het signaal krijgen dat er gevaar dreigt, gaat er een heel systeem van stresshormonen aan het werk. Zoals ik al ze, het maakt geen verschil of dit gevaar nu reëel is of alleen in je gedachten. Je lichaam reageert door meteen stresshormonen aan te maken: Adrenaline om meteen in actie te komen en Cortisol om te zorgen dat je het vol kunt houden. Deze twee hormonen kennen geen verschil tussen mannen en vrouwen. Maar dan…. Of je nu man bent of vrouw, in beide gevallen maakt je brein, als onderdeel van de stressreactie, ook Oxytocine (het knuffelhormoon) aan. Dat klinkt tegenstrijdig want Oxytocine is een belangrijk stofje dat verantwoordelijk is voor het gevoel van intimiteit en verbondenheid. Daar zit het verschil tussen mannen en vrouwen in hun reactie op stress of gevaar! Mannen hebben veel meer testosteron dan vrouwen èn ze hebben het op voorraad. Testosteron zorgt ervoor dat er meteen actie wordt ondernomen om het probleem aan te pakken, te vechten of te vluchten. Tegelijkertijd remt testosteron de werking van oxytocine , knuffelen zit er even niet in! Vrouwen hebben meer oestrogeen, een grote vriend die juist de werking van oxytocine versterkt. Hoe meer stress, hoe meer oxytocine. Logisch dat vrouwen erover willen praten, verbinding maken, steun zoeken en de lieve vrede willen herstellen. En gaan pleasen! Kijk, nu je dit allemaal weet hoef je niet te stoppen met pleasen want soms is het namelijk verdomd handig. Het grote verschil zit erin dat je het nu in kunt zetten als bewuste strategie. Of dat manipulatie is? Jazeker maar als iedereen er blij van word en het werkt…wat is dan het probleem? Dus pleasen? Laten we er met z’n allen van genieten 😉 Liefs Tineke |